بررسی پدیده ی نوستالژی (غم غربت)در اشعار ابن خفاجه

ناخرسندی از زمان حاضر ویژگی مستمر افراد جامعه بشری است. این امر موجب ظهور پدیده­ی روی­گردانی و گریز از زمان حاضر می­شود. همواره انسان در تلاش است تا برای رهایی از وضع    نامطلوب کنونی خود، جایگزینی پیدا نماید. او مطلوبش را گاه با پناه بردن به گذشته و گاه با رؤیای آینده جستجو می­کند. حسرت گذشته و دلتنگی برای همه­ی آنچه از دست رفته – که یکی از حوزه­های معنایی پدیده­ی نوستالژی است- هماره ذهن بشر را درگیر خود کرده است. شاعران و هنرمندان در آثار خود به نحوی حسرت گذشته و دلتنگی حاصل از آن را با ابزارها ی زبانی و تصویرهای شعری گوناگون بیان کرده­اند. این موضوع به عنوان یکی از رفتارهای ناخود­آگاه فرد در شعر ابن خفاجه نمود دارد. غم دوری از وطن و معشوق، سوگ عزیزان و یاد اسطوره­ها، از مؤلفه­های نوستالژیک اشعار ابن خفاجه به شمار می­رود. وی با صدق عاطفه و فوران احساس این معانــی را در شعــر خود به تصویر مـی­کشد.مقاله­ی­ حاضر با روش تحلیلی – توصیفی ظهور و بروز این پدیده­ی روانشناختی- اجتماعی را در سروده­های یکی از سر­آمدان شعر اندلس مورد مطالعه قرار داده است.